همه ی ما

در اين خصوص  مقالات و كتابهاي بي شماري بايد نوشت، ولي در اين روز ها لازم دانستم بطور خيلي مختصر به دو مورد از اين هنرها  اشاره كنم.

 هنر برگشتن و انصراف از مسير:

       ارديبهشت 89 از انتهاي دره گرده گور به دليل مه و برف، دي ماه 89 از روي يال بين ايستگاه پنج و پناهگاه پلنگ چال بدليل مه و بوران،  اسفند 89 از ارتفاع 2800 متري از يال توپوز كلنو در مسير قله دارآباد بدليل مه و بارش برف، اسفند 89 از قله دوشاخ در حالي كه تنها حدود 6 متر با قله فاصله داشتيم به دليل وجود رعد و برق، بهمن ماه 90 از جانپناه اميري در مسير قله توچال، بدليل سرما، باد و يخ زدگي مسير و 16 آذر 91 قبل از يال اصلي قله ساكا به دليل مه و بارش شديد برف! 

 هنر ادامه دادن:

در اين خصوص مصاديق متعددي در طول چهار سال گذشته وجود دارد كه تنها به ذكر نكات مربوط به برنامه كلاغ ميزان اشاره مي كنم:

- مطالعه قبلي و شناخت لازم از يال - وجود شرايط جوي مناسب در روز صعود - انتخاب مسير درست و مناسب با توجه به توان افراد گروه، رعايت نظم و انضباط و نكات ايمني، پرهيز از هرگونه شتاب و عجله، از دست ندادن زمان صعود به قله، وجود روحيه و انگيزه بالاي گروه، وجود تجربه و مهارتهاي لازم در بين افراد گروه و . . .

در آينده نزديك به ساير هنر هاي گروه همه ي ما از جمله  هنر با هم بودن، هنر شاد بودن

، هنر رشد كردن و هنر افتخار كردن بيشتر اشاره خواهد شد.