در برنامه روز پنج شنبه، بي احتياطي يكي از دوستان خوب ما موجب لغزش و پيچ خورد گي پاي ايشان شد و با اين اتفاق ، حداقل يكماهي از  آمدن به كوه  محروم شدند!!

اين اتفاق در هر برنامه ممكنه براي هر كدام از ما پيش بياد و باعث ناراحتي خودمون، خانواده و ساير دوستامون شود؛  ولي با يه كم توجه و دقت بيشتر مي توانيم جلوي اينگونه حوادث رو بگيريم. لذا يكبار ديگر از دوستان خوبم خواهش مي كنم نسبت به رعايت اصول كوه پيمايي، داشتن تجهيزات مناسب هر برنامه، بخصوص كفش و  داشتن دو عدد باتوم و نكات آموزشي كه در وبلاگ مطرح مي گردد و همينطور حرف هاي مدير برنامه توجه بيشتري صورت گيرد تا كمتر شاهد بروز اينگونه اتفاقات ناگوار باشيم.

 



حالا غصه نخور،خوب ميشه

 

به اين بهانه توجه شما را به مطلب زير كه  برگرفته از گاهنامه ی انجمن کوه نوردان ایران، شماره ی 9، بهمن 1382 مي باشد جلب مي نمايم:


فعالیت های ورزش کوه نوردی در محیط بسیار گسترده ای شامل: قله ها، دره ها، دیواره های سنگی و یخی، غارها، و... انجام می گیرد. پرت شدن، زمين خوردن، پيچ خوردگي و در رفتگي پا و دست، خوردن سر به صخره و يا تنه درختان، گم شدن، ارتفاع زدگي، خورده شدن توسط سگ و گرگ و . . .  سرمازدگی، گرمازدگی، ریزش بهمن، پاره شدن طناب، مارگزیدگی، مسمومیت، صاعقه و... پاره ای از خطرات کوهستان است.

حوادث کوه از سه عامل سرچشمه می گیرد:

1- عامل انسانی که کوه نورد است؛ نداشتن دانش و تجربه ی کافی، اشتباه در اجرای فن ها.
2- عامل طبیعی که طبیعت و کوهستان است؛ این عامل بسیار قوی است و خطرات پنهان و احتمالات فراوانی در خود دارد و انسان در مقابل آن بسیار ناتوان است.
3- كفش و پوشاك نامناسب و ابزار فنی که ضعف آن ها یا به کارگیری نادرست آن می تواند موجب حادثه گردد.
کوه نورد باید با آمادگی جسمی و روانی، و داشتن آگاهی های لازم یا همراه داشتن سرپرست با کفایت، به سوی کوهستان گام بردارد. و اگر حادثه ای پیش آمد باید با خونسردی و احتیاط برای نجات جان حادثه دیده اقدام کند.

 در گروه ها، حفظ انضباط پس از بروز حادثه یک اصل ضروری و حیاتی است. تسلط بر ترس، مبارزه با ناامیدی، به کار گرفتن خلاقیت و شهامت از دیگر عوامل مقابله با خطر و حادثه است.

مسئوليت كوه نورد: کوه نوردان شرکت کننده در برنامه ها وظیفه دارند بر پایه ی برنامه ی از پیش تعیین شده با نظم به سوی هدف پیش بروند و اوامر  سرپرست (یا پیش کسوت یا مربی) را اجرا کنند. آنان نباید برای کسب افتخار، با پذیرش خطر جان خود و دیگران را به خطر بیاندازند. چنانچه کوه نورد به دلیل نداشتن آمادگی جسمی/ روحی/ فنی، یا رعایت نکردن اصول ایمنی و بی احتیاطی، یا اشتباه، دچار حادثه شود، مسئولیت متوجه خود اوست.

عكس: وبلاگ كوماليا

 

مسئولیت سرپرست. سرپرست، کوه نوردی است که هدایت و هماهنگی یک گروه انسانی را با تجهیزات و تدارکات آنان به سوی هدفی مشخص بر عهده دارد. در یک برنامه ی کوه نوری، سرپرست معمولا فرد با تجربه تر و آگاه تر گروه است. او اختیار دارد که کارهای برنامه را در میان افراد گروه تقسیم کند و دستورهای لازم را به آنان بدهد، و نیز اختیار دارد برنامه را متوقف کند و گروه را به مبدا بازگرداند. از دیگر وظیفه های سرپرست، می توان حفاظت و مراقبت از اعضا را نام برد. در زیر به چند جنبه از مسئولیت های سرپرست اشاره می کنیم:
1. مسئولیت اخلاقی؛ تلاش در پرورش خصلت های نیکو، مسوولیت وجدانی در جهت مراقبت از اعضای گروه

2. مسئولیت فرهنگی؛ تلاش در انتقال و گسترش فرهنگ کوه نوردی

3. مسئولیت معنوی؛ تلاش در رسیدن به کمال و فضیلت، مبارزه با ناهنجاریهای رفتاری

4. مسئولیت قانونی؛ تلاش در حفظ جسم و جان کوه نوردان در برابر خطرات احتمالی (جلوگیری از بروز حادثه، و نیز فعالیت امدادی درست پس از حادثه).

توجه: خودداری از کمک به آسیب دیده، از سوی هر کس ( به ویژه هر فرد مسئول) در برنامه ی کوه نوردی جرم است. در عین حال اقدام به "کمک" با شتاب زدگی یا ناشی گری (حتی اگر از روی حسن نیت باشد)، چنانچه به وارد شدن آسیب بیشتر به مصدوم منجر شود، جرم تلقی می گردد.